Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε από τη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών το 1910 ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, μέρα μνήμης της μεγαλειώδους απεργίας που οργάνωσαν χιλιάδες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ το 1857 διεκδικώντας τα δικαιώματά τους, αλλά και μέρα πάλης και αγώνα. Όσο και αν προσπαθεί το σύστημα (στη γενικότερη προσπάθειά του να ξαναγράψει την Ιστορία), να δώσει χαρακτήρα ευτελούς γιορτής σε αυτήν την ημέρα, η ιστορική μνήμη αναδεικνύει την ταξική φύση του γυναικείου ζητήματος και βάζει το καθήκον στις σημερινές γυναίκες να ξαναπιάσουν το νήμα του αγώνα και να συγκροτήσουν το γυναικείο κίνημα σαν αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου εργατικού- λαϊκού κινήματος
Σήμερα, που το εργατικό-λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση και το σύστημα εξαπολύει μια λυσσαλέα επίθεση σε όλα τα δικαιώματα, η εργαζόμενη γυναίκα βιώνει έντονη εκμετάλλευση. Τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι εξευτελιστικοί μισθοί αποτελούν κανόνα για τη μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών. Η προσωρινή και μερική απασχόληση (ανασφάλιστη συνήθως) και η ταυτόχρονη επιβάρυνση με τις οικογενειακές υποχρεώσεις μπαίνουν τροχοπέδη στη δυνατότητα συνδικαλιστικής της έκφρασης και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Οι νέες εργαζόμενες τυγχάνουν της πιο χυδαίας μεταχείρισης από την πλευρά των εργοδοτών, που σαν κριτήρια πρόσληψης θέτουν την εξωτερική εμφάνιση και τη δέσμευση ότι δεν πρόκειται να τεκνοποιήσουν.
Σήμερα, που η “πολιτισμένη” ΕΕ δήθεν καταργεί την ανισότιμη θέση της εργαζόμενης γυναίκας, στην πραγματικότητα οξύνει τη διπλή καταπίεσή της, ταξική και φυλετική. Πριν από ένα χρόνο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πήρε την κατάπτυστη απόφαση να άρει την απαγόρευση απόλυσης εργαζόμενων εγκύων, ενισχύοντας το νομοθετικό οπλοστάσιο που διαθέτουν οι εργοδότες για να εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο λαό συνολικά. Τα αστικά κόμματα της χώρας, που προωθούν πιστά την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ, καλούν φέτος τις γυναίκες να συμμετάσχουν στη Φεμινιστική Απεργία (Διεθνής Απεργία των Γυναικών), σε μια αισχρή προσπάθεια να τις αφοπλίσουν ιδεολογικά, να παρουσιάσουν το γυναικείο ζήτημα σαν αποκλειστικά φυλετικό, αποκόπτοντάς το από την ταξική του βάση.
Μόνο που το γυναικείο ζήτημα είναι πρώτα και κύρια ταξικό! Ο δρόμος για τη χειραφέτηση της σύγχρονης εργαζόμενης γυναίκας, της άνεργης, της μετανάστριας, της προσφυγοπούλας, ξεκινά μέσα από την εναντίωσή της σε αυτό το σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, την καταπίεση και τον πόλεμο. Τα φωτεινά παραδείγματα των εργατριών της ΣΚΟΤ, των εργολαβικών καθαριστριών και όλων των αγωνιζόμενων γυναικών, δείχνουν το δρόμο για την πραγματική γυναικεία χειραφέτηση, που προκύπτει μέσα από την ενεργό συμμετοχή της στην ταξική πάλη. Εκεί είναι που θα συνειδητοποιήσει τη θέση που της ανήκει και από κοινού, γυναίκες και άνδρες, θα παλεύουν για μια κοινωνία στο μπόι των αναγκών τους!
Να διεκδικήσουμε οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα:
· Μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Το δικαίωμα στη μητρότητα με επιδόματα, άδειες εγκυμοσύνης
και μητρότητας, μειωμένο ωράριο και διασφάλιση της εργασίας
μετά από εγκυμοσύνη, χωρίς προϋποθέσεις.
· Επιδόματα για τις άνεργες μητέρες.
· Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης με πλήρη σύνταξη.Δωρεάν πρόσβαση σε περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
Σήμερα, που το εργατικό-λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση και το σύστημα εξαπολύει μια λυσσαλέα επίθεση σε όλα τα δικαιώματα, η εργαζόμενη γυναίκα βιώνει έντονη εκμετάλλευση. Τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι εξευτελιστικοί μισθοί αποτελούν κανόνα για τη μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών. Η προσωρινή και μερική απασχόληση (ανασφάλιστη συνήθως) και η ταυτόχρονη επιβάρυνση με τις οικογενειακές υποχρεώσεις μπαίνουν τροχοπέδη στη δυνατότητα συνδικαλιστικής της έκφρασης και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Οι νέες εργαζόμενες τυγχάνουν της πιο χυδαίας μεταχείρισης από την πλευρά των εργοδοτών, που σαν κριτήρια πρόσληψης θέτουν την εξωτερική εμφάνιση και τη δέσμευση ότι δεν πρόκειται να τεκνοποιήσουν.
Σήμερα, που η “πολιτισμένη” ΕΕ δήθεν καταργεί την ανισότιμη θέση της εργαζόμενης γυναίκας, στην πραγματικότητα οξύνει τη διπλή καταπίεσή της, ταξική και φυλετική. Πριν από ένα χρόνο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πήρε την κατάπτυστη απόφαση να άρει την απαγόρευση απόλυσης εργαζόμενων εγκύων, ενισχύοντας το νομοθετικό οπλοστάσιο που διαθέτουν οι εργοδότες για να εκμεταλλεύονται τον εργαζόμενο λαό συνολικά. Τα αστικά κόμματα της χώρας, που προωθούν πιστά την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ, καλούν φέτος τις γυναίκες να συμμετάσχουν στη Φεμινιστική Απεργία (Διεθνής Απεργία των Γυναικών), σε μια αισχρή προσπάθεια να τις αφοπλίσουν ιδεολογικά, να παρουσιάσουν το γυναικείο ζήτημα σαν αποκλειστικά φυλετικό, αποκόπτοντάς το από την ταξική του βάση.
Μόνο που το γυναικείο ζήτημα είναι πρώτα και κύρια ταξικό! Ο δρόμος για τη χειραφέτηση της σύγχρονης εργαζόμενης γυναίκας, της άνεργης, της μετανάστριας, της προσφυγοπούλας, ξεκινά μέσα από την εναντίωσή της σε αυτό το σύστημα που γεννά την εκμετάλλευση, την καταπίεση και τον πόλεμο. Τα φωτεινά παραδείγματα των εργατριών της ΣΚΟΤ, των εργολαβικών καθαριστριών και όλων των αγωνιζόμενων γυναικών, δείχνουν το δρόμο για την πραγματική γυναικεία χειραφέτηση, που προκύπτει μέσα από την ενεργό συμμετοχή της στην ταξική πάλη. Εκεί είναι που θα συνειδητοποιήσει τη θέση που της ανήκει και από κοινού, γυναίκες και άνδρες, θα παλεύουν για μια κοινωνία στο μπόι των αναγκών τους!
Να διεκδικήσουμε οι εργαζόμενες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα:
· Μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
· Το δικαίωμα στη μητρότητα με επιδόματα, άδειες εγκυμοσύνης
και μητρότητας, μειωμένο ωράριο και διασφάλιση της εργασίας
μετά από εγκυμοσύνη, χωρίς προϋποθέσεις.
· Επιδόματα για τις άνεργες μητέρες.
· Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης με πλήρη σύνταξη.Δωρεάν πρόσβαση σε περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου